Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

apum V

  • 1 apes

    1.
    ăpis or - es, is, f. ( nom. sing. apis, Ov. M. 13, 928; Petr. Fragm. 32, 7; Col. 9, 3, 2; 9, 12, 1.—The form apes is given in Prisc. p. 613 and 703 P., and Prob. 1470 ib. as the prevailing one, to which the dim. apicula is no objection, since fides also has fidicula.—The gen. plur. varies between -ium and -um. The form apium is found, Varr. R. R. 3, 16, 14; Liv. 4, 33, 4; 27, 23, 3; 38, 46, 5; Col. 9, 3, 3; 9, 9, 1 al.; Plin. 8, 42, 64, § 158; 11, 7, 7, § 7; 11, 11, 11, § 27; 11, 16, 16, § 46; 17, 27, 44, § 255 al.; Just. 13, 7, 10; Ov. M. 15, 383; Juv. 13, 68:

    the form apum,

    Liv. 21, 46, 2; 24, 10, 11; Col. 8, 1, 4; 9, 2, 2; Pall. Apr. 8, 2; id. Jun. 7, 1; Aug. 7. Of the seven examples in Cicero, Ac. 2, 17, 54; 2, 38, 120; Div. 1, 33, 73; Sen. 15, 54; Off. 1, 44, 157; Har. Resp. 12, 25 bis, the form apium is quite certain or has preponderating MS. authority) [kindred with old Germ. Bia, Imbi; Germ. Biene, Imme; Engl. bee], a bee:

    apis aculeus,

    Cic. Tusc. 2, 22, 52:

    sicut apes solent persequi,

    Vulg. Deut. 1, 44:

    examen apium,

    a swarm of, Cic. Har. Resp. 12, 25:

    examen apum,

    Liv. 24, 10, 11, and Vulg. Jud. 14, 8:

    apes leves,

    Tib. 2, 1, 49; so Verg. G. 4, 54:

    florilegae,

    Ov. M. 15, 366:

    melliferae,

    id. ib. 15, 387:

    parcae,

    frugal, Verg. G. 1, 4:

    apis sedula,

    the busy bee, Ov. M. 13, 298 (cf. Hor. Ep. 1, 3, 21):

    apum reges (their sovereign being regarded by the ancients as a male),

    Col. 9, 10, 1; so Verg. G. 4, 68 et saep.:

    Attica apis,

    Ov. Tr. 5, 4, 30:

    fingunt favos,

    Cic. Off. 1, 44, 157:

    confingunt favos,

    Plin. 11, 5, 4, § 11:

    condunt examina,

    Verg. G. 2, 452:

    exeunt ad opera,

    Plin. 11, 6, 5, § 14:

    insidunt floribus,

    Verg. A. 6, 708:

    tulit collectos femine flores,

    Ov. M. 13, 928:

    mellificant,

    Plin. 11, 18, 19, § 59:

    mella faciunt,

    id. ib.:

    stridunt,

    Verg. G. 4, 556.— Their habits are described in Varr. R. R. 3, 16 sqq.; Verg. G. 4, 1 sqq.; Col. 9, 2 sqq.; Plin. 11, 5 sqq.; Pall. 1, 37 sqq. al.
    2.
    Āpis, is (abl. Apide, Paul. Nol. 85), m., = Apis, the ox worshipped as a god by the Egyptians, Apis, Plin. 8, 46, 71, § 184 sqq.; Ov. Am. 2, 13, 14.
    3.
    Apis vicus, a harbor in Lake Mœotis, Plin. 5, 6, 6, § 39.

    Lewis & Short latin dictionary > apes

  • 2 Apis

    1.
    ăpis or - es, is, f. ( nom. sing. apis, Ov. M. 13, 928; Petr. Fragm. 32, 7; Col. 9, 3, 2; 9, 12, 1.—The form apes is given in Prisc. p. 613 and 703 P., and Prob. 1470 ib. as the prevailing one, to which the dim. apicula is no objection, since fides also has fidicula.—The gen. plur. varies between -ium and -um. The form apium is found, Varr. R. R. 3, 16, 14; Liv. 4, 33, 4; 27, 23, 3; 38, 46, 5; Col. 9, 3, 3; 9, 9, 1 al.; Plin. 8, 42, 64, § 158; 11, 7, 7, § 7; 11, 11, 11, § 27; 11, 16, 16, § 46; 17, 27, 44, § 255 al.; Just. 13, 7, 10; Ov. M. 15, 383; Juv. 13, 68:

    the form apum,

    Liv. 21, 46, 2; 24, 10, 11; Col. 8, 1, 4; 9, 2, 2; Pall. Apr. 8, 2; id. Jun. 7, 1; Aug. 7. Of the seven examples in Cicero, Ac. 2, 17, 54; 2, 38, 120; Div. 1, 33, 73; Sen. 15, 54; Off. 1, 44, 157; Har. Resp. 12, 25 bis, the form apium is quite certain or has preponderating MS. authority) [kindred with old Germ. Bia, Imbi; Germ. Biene, Imme; Engl. bee], a bee:

    apis aculeus,

    Cic. Tusc. 2, 22, 52:

    sicut apes solent persequi,

    Vulg. Deut. 1, 44:

    examen apium,

    a swarm of, Cic. Har. Resp. 12, 25:

    examen apum,

    Liv. 24, 10, 11, and Vulg. Jud. 14, 8:

    apes leves,

    Tib. 2, 1, 49; so Verg. G. 4, 54:

    florilegae,

    Ov. M. 15, 366:

    melliferae,

    id. ib. 15, 387:

    parcae,

    frugal, Verg. G. 1, 4:

    apis sedula,

    the busy bee, Ov. M. 13, 298 (cf. Hor. Ep. 1, 3, 21):

    apum reges (their sovereign being regarded by the ancients as a male),

    Col. 9, 10, 1; so Verg. G. 4, 68 et saep.:

    Attica apis,

    Ov. Tr. 5, 4, 30:

    fingunt favos,

    Cic. Off. 1, 44, 157:

    confingunt favos,

    Plin. 11, 5, 4, § 11:

    condunt examina,

    Verg. G. 2, 452:

    exeunt ad opera,

    Plin. 11, 6, 5, § 14:

    insidunt floribus,

    Verg. A. 6, 708:

    tulit collectos femine flores,

    Ov. M. 13, 928:

    mellificant,

    Plin. 11, 18, 19, § 59:

    mella faciunt,

    id. ib.:

    stridunt,

    Verg. G. 4, 556.— Their habits are described in Varr. R. R. 3, 16 sqq.; Verg. G. 4, 1 sqq.; Col. 9, 2 sqq.; Plin. 11, 5 sqq.; Pall. 1, 37 sqq. al.
    2.
    Āpis, is (abl. Apide, Paul. Nol. 85), m., = Apis, the ox worshipped as a god by the Egyptians, Apis, Plin. 8, 46, 71, § 184 sqq.; Ov. Am. 2, 13, 14.
    3.
    Apis vicus, a harbor in Lake Mœotis, Plin. 5, 6, 6, § 39.

    Lewis & Short latin dictionary > Apis

  • 3 apis

    1.
    ăpis or - es, is, f. ( nom. sing. apis, Ov. M. 13, 928; Petr. Fragm. 32, 7; Col. 9, 3, 2; 9, 12, 1.—The form apes is given in Prisc. p. 613 and 703 P., and Prob. 1470 ib. as the prevailing one, to which the dim. apicula is no objection, since fides also has fidicula.—The gen. plur. varies between -ium and -um. The form apium is found, Varr. R. R. 3, 16, 14; Liv. 4, 33, 4; 27, 23, 3; 38, 46, 5; Col. 9, 3, 3; 9, 9, 1 al.; Plin. 8, 42, 64, § 158; 11, 7, 7, § 7; 11, 11, 11, § 27; 11, 16, 16, § 46; 17, 27, 44, § 255 al.; Just. 13, 7, 10; Ov. M. 15, 383; Juv. 13, 68:

    the form apum,

    Liv. 21, 46, 2; 24, 10, 11; Col. 8, 1, 4; 9, 2, 2; Pall. Apr. 8, 2; id. Jun. 7, 1; Aug. 7. Of the seven examples in Cicero, Ac. 2, 17, 54; 2, 38, 120; Div. 1, 33, 73; Sen. 15, 54; Off. 1, 44, 157; Har. Resp. 12, 25 bis, the form apium is quite certain or has preponderating MS. authority) [kindred with old Germ. Bia, Imbi; Germ. Biene, Imme; Engl. bee], a bee:

    apis aculeus,

    Cic. Tusc. 2, 22, 52:

    sicut apes solent persequi,

    Vulg. Deut. 1, 44:

    examen apium,

    a swarm of, Cic. Har. Resp. 12, 25:

    examen apum,

    Liv. 24, 10, 11, and Vulg. Jud. 14, 8:

    apes leves,

    Tib. 2, 1, 49; so Verg. G. 4, 54:

    florilegae,

    Ov. M. 15, 366:

    melliferae,

    id. ib. 15, 387:

    parcae,

    frugal, Verg. G. 1, 4:

    apis sedula,

    the busy bee, Ov. M. 13, 298 (cf. Hor. Ep. 1, 3, 21):

    apum reges (their sovereign being regarded by the ancients as a male),

    Col. 9, 10, 1; so Verg. G. 4, 68 et saep.:

    Attica apis,

    Ov. Tr. 5, 4, 30:

    fingunt favos,

    Cic. Off. 1, 44, 157:

    confingunt favos,

    Plin. 11, 5, 4, § 11:

    condunt examina,

    Verg. G. 2, 452:

    exeunt ad opera,

    Plin. 11, 6, 5, § 14:

    insidunt floribus,

    Verg. A. 6, 708:

    tulit collectos femine flores,

    Ov. M. 13, 928:

    mellificant,

    Plin. 11, 18, 19, § 59:

    mella faciunt,

    id. ib.:

    stridunt,

    Verg. G. 4, 556.— Their habits are described in Varr. R. R. 3, 16 sqq.; Verg. G. 4, 1 sqq.; Col. 9, 2 sqq.; Plin. 11, 5 sqq.; Pall. 1, 37 sqq. al.
    2.
    Āpis, is (abl. Apide, Paul. Nol. 85), m., = Apis, the ox worshipped as a god by the Egyptians, Apis, Plin. 8, 46, 71, § 184 sqq.; Ov. Am. 2, 13, 14.
    3.
    Apis vicus, a harbor in Lake Mœotis, Plin. 5, 6, 6, § 39.

    Lewis & Short latin dictionary > apis

  • 4 apis [1]

    1. apis, is, f. (εμπίς, Mücke, ahd. imbi, nhd. Imme), die Biene (wie auch bei uns) Muster des Fleißes (Hor. carm. 4, 2, 27), apis aculeus, Cic.: examen apium, Cic.: apum rex, Col.: apis sedula, Ov.: apes Milesiae, Varr. fr.: apes exeunt ad opera, Plin.: apes fingunt favos, Cic., confingunt favos, Plin.: apes mellificant, mella faciunt, Plin.: apes insidunt floribus, Verg.: examen apium ingens in foro consedit, Liv. Vgl. Ad. Fr. Magerstedt Die Bienenzucht der Völker des Altert. (Sondersh. 1851). – / Genet. Plur. apium, seit Liv. auch apum. s. Neue-Wagener Formenl.3 Bd. 1. S. 396. – Nbf. apēs, Ven. Fort. 3, 9, 25 u. ö.; vgl. Prob. cath. (IV) 26, 17. Prisc. 3, 33; 6, 57. Claud. Sacerd. 2, 30 E.

    lateinisch-deutsches > apis [1]

  • 5 cubile

    cubile, cubilis, n. [st2]1 [-] lit, lit nuptial, chambre à coucher. [st2]2 [-] tanière, nid, gîte (des animaux); repaire, bouge. [st2]3 [-] domicile, demeure. [st2]4 [-] lit du soleil, le couchant.    - cubile duplex usurpare, Cic.: commettre un adultère.    - cubile salutatorium, Plin.: salle d'audience, salle de réception.    - cubilia ferri, V.-Fl.: mines de fer.    - cubile apum, Plin.: ruche.
    * * *
    cubile, cubilis, n. [st2]1 [-] lit, lit nuptial, chambre à coucher. [st2]2 [-] tanière, nid, gîte (des animaux); repaire, bouge. [st2]3 [-] domicile, demeure. [st2]4 [-] lit du soleil, le couchant.    - cubile duplex usurpare, Cic.: commettre un adultère.    - cubile salutatorium, Plin.: salle d'audience, salle de réception.    - cubilia ferri, V.-Fl.: mines de fer.    - cubile apum, Plin.: ruche.
    * * *
        Cubile, huius cubilis, penult. prod. Cic. Un lict ou autre lieu à se coucher, Une couche.
    \
        Terra cubile erat Anacharsi. Cic. Il couchoit sur la terre, La terre estoit le giste de, etc.
    \
        Sociare cubilia cum aliquo. Ouid. Coucher avec aucun.
    \
        Cubilia, etiam loca dicuntur, in quibus ferae cubare solent. Columel. Tanieres et autres lieux où les bestes se retirent pour dormir, Les gistes.
    \
        Dura cubilia ferri eruere. Valer. Flac. Fouller en une miniere de fer.
    \
        Cubilia auaritiae alicuius. Cic. Le nid.
    \
        Cubile salutatorium. Plin. Une petite chapelle ou oratoire és maisons.
    \
        Cubile etiam dicitur de structura. Plin. Une assiette ou lict de pierres.

    Dictionarium latinogallicum > cubile

  • 6 frigidus

    frigidus, a, um [st2]1 [-] frais, froid, glacé. [st2]2 [-] glacé par la mort. [st2]3 [-] insensible, sans effet. [st2]4 [-] lent, sans vigueur, faible, languissant; oisif. [st2]5 [-] qui glace; qui glace d'effroi. [st2]6 [-] de peu d'importance, futile, frivole; vain, inutile.    - caelum est hieme frigidum, Plin. Ep. 5, 6, 4: la température est froide en hiver.    - frigidior umor, Lucr. 6, 840: eau plus froide.    - frigidus aevo, Juv. 6, 325: glacé par l'âge.    - frigida tecta apum, Virg.: les ruches oisives.    - frigidus ensis, Luc. 5, 245: épée oisive, inactive.    - frigidus rumor, Hor. S. 2, 6, 50: nouvelle alarmante (qui glace).    - leve ac frigidum sit his addere... Suet. Calig. 26: il serait inutile et superflu de...    - quot dies quam frigidis rebus absumpsi, Plin. Ep. 1, 9: que de jours j’ai perdus à des occupations combien frivoles!    - frigida solacia, Ov. P. 4, 2, 45: faibles consolations.
    * * *
    frigidus, a, um [st2]1 [-] frais, froid, glacé. [st2]2 [-] glacé par la mort. [st2]3 [-] insensible, sans effet. [st2]4 [-] lent, sans vigueur, faible, languissant; oisif. [st2]5 [-] qui glace; qui glace d'effroi. [st2]6 [-] de peu d'importance, futile, frivole; vain, inutile.    - caelum est hieme frigidum, Plin. Ep. 5, 6, 4: la température est froide en hiver.    - frigidior umor, Lucr. 6, 840: eau plus froide.    - frigidus aevo, Juv. 6, 325: glacé par l'âge.    - frigida tecta apum, Virg.: les ruches oisives.    - frigidus ensis, Luc. 5, 245: épée oisive, inactive.    - frigidus rumor, Hor. S. 2, 6, 50: nouvelle alarmante (qui glace).    - leve ac frigidum sit his addere... Suet. Calig. 26: il serait inutile et superflu de...    - quot dies quam frigidis rebus absumpsi, Plin. Ep. 1, 9: que de jours j’ai perdus à des occupations combien frivoles!    - frigida solacia, Ov. P. 4, 2, 45: faibles consolations.
    * * *
        Frigidus, pen. corr. Adiectiuum. Ouid. Froid.
    \
        Frigidus, per translationem: vt Homo frigidus. Cic. Lasche, Qui ne dit mot, Tardif.
    \
        Frigidissimi accusatores. Cic. Foibles, De peu d'effect.
    \
        Argumentum frigidum. Quint. Qui ha peu de force et de vigueur.
    \
        Frigida negotia. Plin. iunior. De nulle valeur.
    \
        Verba frigidiora vitanda sunt. Cic. Qui ont peu de grace.
    \
        Frigida bello dextera. Virgil. Lasche et paresseuse, ou foible.
    \
        Lentus in dicendo, et pene frigidus. Cic. Qui n'ha point de grace.
    \
        Frigida, substantiue positum, cui subauditur aqua. Plaut. Plin. iunior. Eaue froide.
    \
        Frigidum, Chose sotte, et qui n'ha point de grace: cui facetum et plausibile opponitur. Cic.
    \
        Frigide, pen. corr. Aduerbium. Quintil. Froidement, Avec peu de grace.

    Dictionarium latinogallicum > frigidus

  • 7 apis

    [st1]1 [-] ăpis, is, f. (gén. plur. apum ou apium): abeille.    - nom. sing. apes, Fort.    - examen apium (examen apum): essaim d'abeilles. [st1]2 [-] Apis, is (ĭdis), m. (acc. Apim ou Apin; abl. Api, qqf. Apide): Apis (le boeuf Apis, un dieu égyptien).    - voir hors site Apis. [st1]3 [-] Apis vicus: le bourg Apis (en Libye).

    Dictionarium latinogallicum > apis

  • 8 apis

    1. apis, is, f. (εμπίς, Mücke, ahd. imbi, nhd. Imme), die Biene (wie auch bei uns) Muster des Fleißes (Hor. carm. 4, 2, 27), apis aculeus, Cic.: examen apium, Cic.: apum rex, Col.: apis sedula, Ov.: apes Milesiae, Varr. fr.: apes exeunt ad opera, Plin.: apes fingunt favos, Cic., confingunt favos, Plin.: apes mellificant, mella faciunt, Plin.: apes insidunt floribus, Verg.: examen apium ingens in foro consedit, Liv. Vgl. Ad. Fr. Magerstedt Die Bienenzucht der Völker des Altert. (Sondersh. 1851). – Genet. Plur. apium, seit Liv. auch apum. s. Neue-Wagener Formenl.3 Bd. 1. S. 396. – Nbf. apēs, Ven. Fort. 3, 9, 25 u. ö.; vgl. Prob. cath. (IV) 26, 17. Prisc. 3, 33; 6, 57. Claud. Sacerd. 2, 30 E.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > apis

  • 9 apis

        apis is ( gen plur. apium, later apum), f    a bee: apis aculeus: examen apum, L.: melliferae, O.: Calabrae, H.: parcae, frugal, V.: sedula, busy, O.: insidunt floribus, V.
    * * *
    bee; swarm regarded as a portent; Apis = sacred bull worshiped in Egypt

    Latin-English dictionary > apis

  • 10 Жужжание

    - vox (apum); bombus; fremitus us m (apum); murmur, uris n; stridor;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Жужжание

  • 11 aucupor

    ātus sum, ārī
    1) заниматься ловлей птиц Vr, Dig но тж. пчёл (a. examina apum Col)
    2) перен. (= aucupo) выслеживать, подстерегать, стараться уловить, выискивать ( errores hominum C); выжидать (occasionem bAfr; absentiam alicujus Just); домогаться, добиваться ( studium populi ac favorem Fl)
    a. verba inter se C — ловить друг друга на слове, придираться в разговоре к словам

    Латинско-русский словарь > aucupor

  • 12 cavea

    ae f. [ cavus ]
    1) углубление, впадина, выемка, пустота, полость PM; глазная орбита Lact
    2) обнесённое решёткой место, огороженный участок Col, Pall; клетка для зверей (c. ferarum Lcr) или птиц Pl, C, Pt
    c. apum Vулей
    4) места для зрителей в театре, амфитеатр
    c. ima (prima) C, Sen « — партер» ( места для сословия всадников)
    c. ultima (summa) C, Su — верхние места, «галёрка», «раёк»
    5) перен. театральная публика, зрители Sen, St; театр Pl, Lcr, C

    Латинско-русский словарь > cavea

  • 13 excursus

    ūs m. [ excurro ]
    1) вылет, полёт ( apum V)
    2) истечение, исток ( fontis PJ)
    3) воен. нападение, набег Cs; вылазка (e. subitus T)
    4) выход в море, отплытие ( navigiorum bAl)
    5) выступ или отрог ( montis PM)
    6) ритор., отступление, экскурс Q, PJ

    Латинско-русский словарь > excursus

  • 14 exilitas

    exīlitās, ātis f. [ exilis ]
    1) тонкость, незначительность ( aculei apum PM); слабость, худосочие PM
    2) скудость, бесплодие ( soli Col)
    4) бесцветность, сухость, невыразительность (litterarum Q; in dicendo C)

    Латинско-русский словарь > exilitas

  • 15 foris

    I forīs adv.
    1) вне, снаружи (intra vallum et f. Nep; utrum f. an intus Sen); вне дома (cenare f. Pt); извне (aliquid f. petere C)
    f. esse погов. Cбыть по уши в долгах
    2) из дома, наружу, вон ( mortuum ferre PM)
    3) в походе, на войне, тж. за границей, за пределами отечества или за городом (et domi et f. C etc.)
    II foris, is f. преим. pl.
    1) дверь ( fores cubiculi T); ворота ( aedium C)
    2) вход ( antri O); входное отверстие, леток (f. apum PM)

    Латинско-русский словарь > foris

  • 16 fremitus

    us m. [ fremo ]
    1) глухой рокот (maris C; Cocyti C); гул ( terrae C); завывание ( ventorum Lcr)
    2) рычание (canis; leonis VF); фырканье или храпение ( equorum Cs); гудение, жужжание ( apum V)
    4) шум ( urbis PJ); говор (hominum C etc.); ропот ( gentis L)

    Латинско-русский словарь > fremitus

  • 17 globo

    (āvī), ātum, āre [ globus ]
    округлять, med.-pass. globari округляться ( in speciem orbis PM); собираться в кучу ( examen apum globatur PM); скучиваться, толпиться, нагромождаться ( nubes globantur PM)

    Латинско-русский словарь > globo

  • 18 inglorius

    in-glōrius, a, um [ gloria ]
    1) неславный, незнаменитый (vita C, PS)
    2) невзрачный, неказистый ( rex apum V); простой ( cassis St)

    Латинско-русский словарь > inglorius

  • 19 pinguis

    e
    1) жирный, толстый, упитанный (homo C, H; ovis H); откормленный, нагулявший жир (aper ulvis et arundine p. H): тучный (campus H; arva Sen); маслянистый, жирный ( olivum O); густой ( vinum Col); сочный, мясистый ( ficus H)
    3) плотный ( toga Su); толстый ( folium PM); массивный ( aurum Pers)
    4) туманный, влажный, сырой ( caelum C)
    6) обильно политый, напоённый ( pecudum cruōre pingue solum V)
    7) изобилующий мёдом ( stabula apum V); медоносный ( tilia V); залитый жиром жертвенных животных ( ara V); обильный, богато уставленный яствами ( mensa Ctl)
    coma p. Mсмазанные жиром или Su густые (пышные) волосы
    9) слабый, неострый, пресный ( sapor PM)
    10) насыщенный, яркий ( color PM)
    12) полногласный, полнозвучный ( sonus Q)
    13) вялый, грубый, неповоротливый ( ingenium O)
    pingui Minervā aliquid facere C — делать что-л. неумело, неловко
    14) витиеватый, велеречивый (facundia, sc. Pindari AG)
    15) спокойный, безмятежный (somnus O; vita PJ)

    Латинско-русский словарь > pinguis

  • 20 populus

    I ī m.
    1) народ, народность (p. Romanus C etc.; p. Atheniensium C)
    2) гражданское общество, демократическое государство (populi potentia Nep)
    3) ( в Риме до C Туллия) патриции, знать (p. plebesque Romana C); впоследствии весь народ (senatus populusque Romanus, в сокр. S. P. Q. R. C etc.)
    aliquis ex (или de) populo C — первый встречный, любой (человек)
    4) простой народ, плебс (p. patresque M)
    unus e populo Sen — один из многих, заурядный человек
    5) тж. pl. народная масса, толпа ( concursus populi L)
    9) множество, рой ( apum Col); масса (imaginum PM; sceīerum Sid)
    10) область, местность (frequens cultoribus p. L)
    II pōpulus, ī f., редко ( Veg) m.
    тополь V, O, PM etc.

    Латинско-русский словарь > populus

См. также в других словарях:

  • APIS — I. APIS Argivorum Rex II. Iovis fil. ex Niobe Phoronei filia, alio nomine Osiris appellatus, Isidem uxorem duxit; Achaiae regnô Aegialeo fratri concessô in Aegyptum traiecit: ubi cum homines rudes ad mitiotem vitae cultum traduxisset,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • APES et Bombyces — inter utiliora insecta primas facile obtinent, illi ad cibi obsonia maxime, et lucem noctu in tenebris praestandam et sum mum in Medicina usum; hae ad superbissimas verstes ac utensilia. Et quidem Apes quos in Panos tutela Gentilitas posuit, ur… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ABOLLAGIUM — in Charta veteri Tabularii Castri Meliandi, Abollagium nemorum de Nichier, quod abollagium eidem nobili pertinebat, ratione sieae Casiellaniae de Castro meliandi: dicitur Inventio apum, in Tabulatio S. Benigni, apud Perardum p. 95. Inventionem… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • William Kirby (entomologist) — Infobox Scientist name = William Kirby box width = 236px image width = 230px caption = birth date = September 19, 1759 birth place = Witnesham, Suffolk, England death date = July 4, 1850 death place = residence = England citizenship = England… …   Wikipedia

  • José Castillo Farreras — José María Castillo Farreras José Castillo Farreras Nacimiento …   Wikipedia Español

  • ARISTAEUS — I. ARISTAEUS Apollinis (Cicero 6. Ver. dicit, Bacchi) ex Cyrene filia Penei Regis Arcadiae fil. hic deinde in Arcadia regnavit. Hunc primum apum et mellis usum, lactisque coagulum demonstravisle, usumque olei, et alia quamplurima adinvenisle… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Exultet — The Exultet (also known as the Exsultet or sometimes the Easter Proclamation [ [http://www.catholicculture.org/liturgicalyear/prayers/view.cfm?id=1227 Catholic Culture] ] ) is the traditional Western Rite hymn of praise intoned by the deacon… …   Wikipedia

  • Пчелиные* — или цветочные осы (Apidae s. Anthophila) семейство перепончатокрылых насекомых (Hymenoptera) из группы жалоносных (Aculeata), отличающееся от прочих семейств той же группы густо и длинноволосистым покровом тела, нестебельчатым брюшком и… …   Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона

  • Пчелиные — или цветочные осы (Apidae s. Anthophila) семейство перепончатокрылых насекомых (Hymenoptera) из группы жалоносных (Aculeata), отличающееся от прочих семейств той же группы густо и длинноволосистым покровом тела, нестебельчатым брюшком и… …   Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона

  • Benedictio cerei — Der Diakon singt das Exsultet Das Exsultet (lat. „es jauchze“) ist das in der römisch katholischen und evangelisch lutherischen Liturgie vorzugsweise vom Diakon am Ambo gesungene Osterlob der Lichtfeier am Beginn der Osternacht. In ihm wird …   Deutsch Wikipedia

  • Exsultet — Der Diakon singt das Exsultet Das Exsultet (lat. „es jauchze“) ist das in der römisch katholischen und evangelisch lutherischen Liturgie vorzugsweise vom Diakon am Ambo gesungene Osterlob der Lichtfeier am Beginn der Osternacht. In ihm wird …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»